Met kleine oogjes stonden de Keti’s in formatie. Ze werden namelijk om 4 uur gewekt voor een “vieruurtje.” Dit werd echter niet door iedereen geapprecieerd. De meisjes konden niet snel genoeg terug in de tent liggen, maar de jongens sloegen een extra stuk cake zeker niet af.

Na het ontbijt werd de tweede week van de Tour ingezet. Tijdens de ploegentijdrit werd duidelijk dat het slecht gesteld is met het Frans van heel wat van onze leden. Het duurde namelijk een hele tijd voor het Frans volkslied tot bij de eindmeet geraakte. Ook de andere etappes werden weer “gereden.” Rune ging lopen met de bolletjestrui, Daan met de groene en Joran met deze voor het algemeen klassement.

’s Middags smaakte de koekjestaart heerlijk en vertrokken we, met vertraging, richting Weert. Onderweg leek het even of we aan het veldrijden waren. Gelukkig konden we na een tijdje terug genieten van asfalt. Met een serieuze omweg kwamen we om 17 uur aan in Weert.

De leiding was enthousiast en verstopte alle QR-codes in de stad. De leden waren echter ongeïnteresseerd en het enthousiasme was ver te zoeken. Na een kwartiertje kwamen ze terug aan op het centrale punt, maar dit zonder resultaat! Er werd alleen maar geklaagd en gezaagd over eten. Er was dus maar weinig meer mee aan te vangen dus besloten we aan de terugrit te beginnen. De zoveelste lekke band was de zoveelste tegenslag van de dag. Eens op de kampplaats waren de leden weer gelukkig, want er waren belegde broodjes.

Als afsluiter vond er een heuse K3-zangstonde plaats. De leden, maar voornamelijk de leiding, ging volledig uit z’n dak!

Gepakt en gezakt vertrokken de Keti’s donderdagmiddag op tweedaagse naar Sittard. De fietstocht verliep vlot en de kinderen hadden er zin in. Eens aangekomen in het gezellige Sittard, begonnen we met de zoektocht naar een slaapplaats. Ze kwamen met het voorstel om te slapen in een psychiatrische instelling, maar zo zot zijn we gelukkig nog niet. Eens tot bezinning gekomen, kwamen ze met het bezinnigshuis als slaapplaats op de proppen.

Na een barmhartig onthaal installeerden we ons en vertrokken we naar het stadscentrum. Hier speelden we het ‘foute vrienden spel.’ en fout, ja dat zijn we wel. Schaamteloos voerden de leden de opdrachten uit. We sloten onze dag af met een gezellig cafébezoekjes. Rond middernacht was het kaarsje van de Kids uit. Dit was duidelijk aangezien iedereen pas wakker werd toen we rond 11 uur door de klokken van de zusters gewekt werden. Na een stevig ontbijt in de stadstuin fietsten we richting het zwembad. Hier hebben we ons flink uitgelegd op de verschillende glijbanen. Met een stevig tempo in de benen fietsten we naar ons einddoel: balletjes in tomatensaus.

Zelfs na deze stevige tweedaagse was de energie nog niet op. Ze speelden nog een ruw spel met ons gewest. Dit met enkele gewonden als gevolg. Sterk als ze zijn, bleven ze er toch voor gaan. We beloonden ze dan ook met een gezellige avondreceptie. Na wat hapjes en een lekkere NA mojito, kropen ze moe maar voldaan in onze slaapzak.

Dag 3 begon weer met heel wat regen. Er werd getwijfeld over de activiteit, maar we besloten toch om voor de beektocht te gaan. We hadden de kampplaats nog maar net verlaten en de Keti’s gingen er al volledig voor. Het springen in de plassen kon niet op. Na een stukje wandelen gingen we met een klein plonsje de beek in. Het water was frisjes, maar dat bederfde de pret niet. Er werd heel wat plezier gemaakt. Vervolgens konden we genieten van een eerste uitgebreide wasbeurt.
Namiddag trokken de boeren er op uit. In twee groepen werden ze op de grens gedropt. Tijdens hun zoektocht terug naar de kampplaats verzamelden ze verschillende voorwerpen van A tot Z voor op de boerderij. Om 20 uur arriveerde de laatste groep met de beste voorwerpen zoals koeientanden, klompen, verse koemelk… Zij waren dus overduidelijk de winnaar.
Na deze vermoeiende tocht konden we nog genieten van een heerlijke zelfgemaakte boerenpizza.
Morgen trekken we er twee dagen op uit. Hopelijk kunnen we dan genieten van een eerste zonnetje.

We begonnen de dag met de eerste week van de Tour de France. Na een korte kennismakingsquiz werd het startschot gegeven van de proloog. Er werd door Senne een maximale snelheid behaald van maar liefst 39,7 km/u. Ondanks de vele regen werden ook de bergetappe en de sprintetappe volbracht. Vervolgens werden tijdens de cérémonie protocolaire de gekende truien uitgedeeld. De gele trui voor Joran, de bolletjestrui voor Rune en de groene trui voor Edith. Een jongerenklassement was bij ons niet van toepassing. De witte trui ging dus naar de verliezers die ook instonden als bloemenmeisje. Katlijne, Senne en Jorne namen deze belangrijke taak op zich. Vervolgens werd de rustdag ingezet.

’s Avonds werd er de vraag “Is er wifi in Lozen?” gesteld. Tijdens verschillende rondes namen twee teams het op tegen elkaar. Er werd heel wat afgelachen, maar uiteindelijk konden we vaststellen dat er geen wifi in Lozen is.

Na de eucharistieviering vertrokken we vol goede moed richting de kampplaats. Echter na 30 minuten hoorden we een knal en kregen we te maken met een platte band. We werden ingehaald door de Aspi’s en Tito’s en zodus zetten we een stevig tempo in en arriveerden we toch als eersten. We installeerden ons in onze tenten en de volgende uren werden gespendeerd aan recupereren. Nadien verrasten de leden hun leiding met een geweldig cadeau. Een gepersonaliseerde en lekker warme sweater! De leiding was vol verbazing dat de leden dit in het geheim hebben kunnen regelen. Topketi’s! ’s Avonds speelden we nog enkele pleinspelen en spelletjes met glowsticks. Het was een lange en vermoeiende dag dus kropen we vroeg onder de wol, zodat de beentjes terug fit zijn voor morgen!